Polańczyk – to obok Soliny zdecydowanie najbardziej znany i popularny kurort nad Zalewem Solińskim. Bieszczady noclegi
Dzieli się na Polańczyk, oraz Polańczyk Zdrój leżący na początku tzw. Cyplu Polańczyka. Na samym końcu tego cypla znajduje się Centralna Baza WOPR. Polańczyk posiada status uzdrowiska nadany w 1974r, leczy się tu głównie choroby układu oddechowego. Jest tu również park zdrojowy. W Polańczyku występują następujące wody mineralne: wodorowo-chlorkowo-sodowe, wodoro-węglanowo-chlorkowo-sodowe oraz wodoro-węglanowochlorkowo-bromkowo- jodowe. Bieszczady domki
Jest w Polańczyku sporo ośrodków wypoczynkowych min. „Dedal”, „Atrium”, „Plon”, „Solinka” , „Skalny” i „Unitra” a także dużo domków letniskowych. Przy przystani „Unitry” znajduje się wyznaczone kąpielisko. Pewnym „minusem” jest fakt, że w Polańczyku brzegi zbiornika są bardzo strome, stąd ograniczony dostęp do jeziora, jednak przeważnie każdy z ośrodków posiada własną przystań i zejście do niej prowadzące. Bieszczady pensjonaty
O wiele łagodniejsze brzegi są w okolicy promu na Wyspę Energetyka. Na samej wyspie jest min. wypożyczalnia sprzętu wodnego, obok niej kąpielisko i przystań. Kolejna wypożyczalnia sprzętu pływającego znajduje się na cyplu Polańczyka, przy Głównej Bazie WOPR, od strony Zatoki Komunalnych (Fiord Nelsona). Z Polańczyka kursuje statek wycieczkowy „Tramp”. Opływa on Wyspę Skalistą i wraca z powrotem do Polańczyka, więcej:
Rejs statkiem po Zalewie Solińskim Bieszczady pokoje do wynajęcia
Zimą w Polańczyku teoretycznie można pojeżdzić także na nartach. Jest tu niewielki wyciąg (280 m) na górę Horb, który nie zawsze jednak działa. Bardzo ładny widok na jezioro roztacza się z trasy małej obwodnicy, nieopodal jej skrzyżowania z drogą do Zdroju oraz ze wzgórza Sawin, gdzie znajduje się charakterystyczny trójnóg geodezyjny. noclegi w Bieszczadach
Do ciekawszych obiektów znajdujących się w Polańczyku, zaliczyć należy murowaną cerkiew z 1907r. – obecnie sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości, w której dziś funkcjonuje kościół-sanktuarium, plebanię także z 1907 roku oraz znajdującą się przy cmentarzu kaplicę z 1909 roku i cudowne źródełko. We wspomnianym kościele znajduje się min. Ikona Matki Boskiej z pierwszej połowy XVIIIw. pochodząca z cerkwi w Łopience, więcej: Dzieje cerkwi i kultu cudownego obrazu Matki Bożej Łopieńskiej
Bóbrka – jest to wieś położona w dolinie Sanu, nad Jeziorem Myczkowieckim. Początki wsi sięgają XV w. W latach 1876-88 we dworze w Bóbrce mieszkał znany komediopisarz i miłośnik Bieszczadów Józef Bliziński, autor takich komedii jak „Rozbitkowie” i „Pan Damazy”. W Bóbrce znajduje się tablica pamiątkowa poświęcona jego pamięci. Mieszkańcy Bóbrki wsławili się min. Biorąc udział w 1932r w krwawo stłumionym powstaniu leskim, przeciwko próbie wprowadzenia pracy przymusowej przy budowie dróg. W 1962r odsłonięto pomnik poświęcony tym wydarzeniom. (przy głównej drodze przed Soliną). Nieopodal Bóbrki znajduje się także nieczynny dziś kamieniołom. (pomiędzy wsią, a szczytem Kozińca, na jego zboczu). Z tego kamieniołomu pochodził surowiec do budowy zapory w Solinie. Więcej o Bóbrce
Chrewt – jest niewielką miejscowością położoną przy końcu odnogi wschodniej jeziora, która rozgałęzia się na dwie mniejsze odnogi. Jedna z nich prowadzi do Rajskiego, a druga właśnie na Chrewt jako Zatoka Potoku Czarnego, ponieważ Potok Czarny uchodzi w tym miejscu do jeziora. Na Chrewcie jest spory camping z zapleczem sanitarnym, wyznaczone kąpielisko z ratownikiem (posterunek WOPR), bar „Nad Zalewem”, oraz kilka ośrodków wypoczynkowych. Zatoka ta jest bardzo płytka, po obu jej stronach są rozległe mielizny. Zanim powstał Zalew Soliński, oraz jeszcze wcześniej czyli przed wojną, Chrewt był dużą wsią, jednak większa jego część została spalona przez UPA, a pozostałości zatopione wodami zbiornika.
Wołkowyja – wieś założona na prawie wołoskim ok. 1463r. Dawna Wołkowyja ciągnęła się od ujścia potoku Wołkowyjka do Solinki w górę jej doliny, oraz w dolinie samej Solinki. Wołkowyja bardzo ucierpiała w czasie walk z UPA – wielu jej mieszkańców zostało zamordowanych. Z dawnych pamiątek zachowało się cerkwisko, dzwonnica parawanowa oraz dawny cmentarz. Obecnie Wołkowyja jest chętnie odwiedzana przez turystów lubiących wypoczynek nad wodą. Jest tu kąpielisko, wypożyczalnia sprzętu wodnego, sporo barów, smażalni ryb, oraz pola namiotowe i camping. Kąpielisko jest strzeżone przez ratowników WOPR (dyżury od rana do ok. 17:00 ). Jeden z campingów znajduje się przy wyjeździe z Wołkowyji w kierunku Bukowca, niejako za smażalnią ryb (po objechaniu zatoki, pierwszy podjazd pod górę), natomiast drugi jakiś kilometr dalej (Czaków). Pomiędzy campingami znajduje się ośrodek zarybieniowy. Dość przyjemny jest zajazd „Kuźnia” , tuż przy końcu zatoki, można tu wynająć pokoje i całkiem nieźle zjeść w przystępnej cenie. Podobnie jak Chrewt, Wołkowyja jest bardzo płytką zatoką i przy niskim poziomie wody część od ośrodka zarybieniowego, aż pod Bukowiec jest w zasadzie niedostępna dla rekreacji, ponieważ woda znajduje się wtedy jedynie na środku zatoki, a oddzielają nas od niej spore połacie mułu i błota.
Bukowiec – wioska na południowym końcu odnogi Jeziora Solińskiego, leżąca u stóp Korbani i Kiczery. Wieś pochodzi prawdopodobnie z 1498r. W Bukowcu wpada do jeziora Solinka, która przed Bukowcem tworzy bardzo malownicze zakola. Jest tu między innymi pole namiotowe (camping) położone pomiędzy dwoma mostami, otoczone niejako z trzech stron wodą. Z Bukowca wyznakowano ścieżkę spacerową na Korbanię, doskonały punkt widokowy na okolice.
Dawny cmentarz w Bukowcu
Myczkowce – położone są w dolinie Sanu w pobliżu zapory i Jeziora Myczkowieckiego. W czasach średniowiecza na pobliskim wzgórzu stał warowny gród, stąd też góra przyjęła nazwę Grodzisko (552m n.p.m.). Myczkowce są jedną z najstarszych bieszczadzkich wsi, zostały założone w 1376r. Od czasów wybudowania zapory Myczkowce rozwijają się jako ośrodek wypoczynkowy i turystyczny. Z ciekawszych zabytków Myczkowców należy wymienić spichlerz podworski z XIXw, i kapliczkę upamiętniającą zniesienie pańszczyzny w 1848r. Znajduje się tu także kościół murowany (kiedyś cerkiew) z 1912r. W Myczkowcach – Osiedlu jest urwisko skalne na Sanem o ciekawie wykształconych formach skalnych, uznane za pomnik przyrody.
Więcej o Myczkowcach
Podsumowując nie sposób nie zauważyć, że Solina i okolice przyciągają nas przede wszystkim z powodu jeziora. Jezioro Solińskie jest piękne i warto nad nim przynajmniej raz w życiu być, choć wydaje się, że kto raz tu przyjedzie będzie chciał jeszcze wrócić. Sporo uroku zbiornikowi dodają okalające go wzniesienia i lasy („zielone wzgórza nad Soliną”), oraz strome brzegi przechodzące miejscami w fiordy. Należy pamiętać, że Zalew Soliński objęty jest strefą ciszy w związku z tym wprowadzono tu zakaz używania łodzi motorowych z silnikami spalinowymi, nie dotyczy to jedynie policji wodnej, oraz WOPR. Jeśli chodzi o ośrodki wypoczynkowe, to jednym z najlepszych jest na pewno Wojskowy Ośrodek Wypoczynkowy „Jawor”, położony u stóp góry Jawor w centralnej części jeziora, na Półwyspie Jawor. Wybudowano w nim między innymi obiekty sportowo-rekreacyjne jak: hala sportowa i boiska, przystań wodna, kryta pływalnia i kawiarnia, a na stoku góry Jawor jest wyciąg orczykowy o długości 920 metrów i trasie zjazdu wynoszącej ok. 1500m. Z pewnością, aby zobaczyć jak największą część jeziora, poznać jego odnogi i zatoczki, dobrze jest przyjechać tu z własnym sprzętem pływającym, jednak korzystając z dróg okalających jezioro, oraz wypożyczalni sprzętu wodnego, także powinno udać się nie przegapić najciekawszych jego fragmentów.